Миний бие ер нь анх удаа блог бичиж үзэх гэж байна. 10 жилд байхад зохион бичлэг, эссэ бичүүлдэг байснаас биш ер нь юм бичиж үзээгүй юм байна шүү. Гэхдээ хүн зорьвол юуг ч хийдэг хойно хичээгээд бичээд үзье гэж шийдсэн маань энэ. Хүн ер нь амьдралынхаа түүхийг эртхэн л бичиж байхгүй бол мартах зүйл зөндөө гардаг шиг байгаа юм. Хүмүүс блог их бичдэг ч үг үсгийн алдаа гэх мэт зүйлүүд байдаг болохоор ихэвчлэн уншдаггүй зав цаг ч миний хувьд бага байдаг болохоор хэрхэн бичих талаар бага зэрэг эвгүй л байна.
Хүүхэд нас маань үнэхээр сайхан байсан, бүх л хүн болдог бол одоо хүүхэд нас руугаа нэг удаа очиж үзэх юмсан гэж боддог байх. Бага нас маань нэгэн аймагт төрж өссөн, 10 жилээ ч тэндээ дүүргэсэн. Олон сайхан найзуудтай тэд маань ч надад сайхан дурсамжыг үлдээсэн.
Аав ээжийгээ бага зэрэг танилцуулъя. Ээж маань багшилдаг олон сайхан шавьтай сургууль, нутаг орондоо хүндлэгдсэн сайхан хүн бий. Аав маань хуучин худалдааны техникумыг төгссөн хүн байдаг. Дүү бид 2-ыг өдий зэрэгт хүргэх гэж халуунд халж, хүйтэнд хөрч байгаа бүхнээ зориулдаг хүмүүс. Өдий том болсон ч араас минь санаагаа чилээсээр л байгаа. Монголчуудын нэг авах зүйл нь бусад орнуудыг бодвол маш гэр бүлсэг хүмүүс санагддаг. Үхэн үхтэлээ үр хүүхэд гэсээр байгаад өнхөрдөг байх. Эхийн санаа үрд, үрийн санаа ууланд гэж одоо ч би эцэг эхийгээ аль болох л зовоохгүй байх юмсан гэж боддог ч чадахгүй юм. Дүү маань харин охинтой болж аав ээж хоёрыг минь баярлуулж байна.
За эргээд бага насныхаа тухай бичлэгээ үргэлжлүүлье.
Хүн ер нь бага насныхаа зүйлийг санах нь маш бага байдаг байх ялангуяа цэцэрлэг ясли-д явж байсан үеэ. Би ч бас бүдэг бадаг л санадаг. Анх ясли-д өмдөндөө авч хаяад багшдаа загнуулж байснаа санадаг өөр санах зүйл огт байдаггүй юм байна. Бидний үеийнхэн 8 настай сургуульд суудаг байлаа одоо ч 5-6 настай хүүхдүүд сургуульд явдаг болжээ. Анх түүнийг 1-р цэцэрлэгт 7 настай шилжиж очихдоо харж байсан юм байна. Түүнийг гэдгийг маань ойлгож байгаа байх мэдээж Туяанаа...
Анх шилжиж очиход их л хөдөлгөөнтэй 2 охин байдаг байлаа. Тэр 2 миний футволкийг урсан санагддаг юм. Магадгүй би ноцолдсон байх л даа. Нэг нь одоо надтай олон жил найзлаж байгаа миний хамаатан шахуу нэгэн охин, нөгөөх нь Туяанаа. Тэр 2 их найз байсан байх аа миний санахад тэгж л санагддаг юм. Цэцэрлэгт түүнийг анх хараад хүүхэд цагийн шохоорхолоор эхэлсэн юм. Аав нь манай аавтай наймаанд явдаг байсан санагддаг. Аав маань урдаас (Эрээн) ирэхдээ нээх гоё гоё амттан авчирч өгдөгсөн. Тухайн үед юм ховор байсныг хэлэх үү том шкаф дүүрэн вафли авчирч хураана. Дүү бид 2 ил хэлж нэг иднэ, далд нэг иднэ. Нэг удаа дональд нугастай наалддаг зурагтай бохь олон хайрцагыг авчирсан санагдаж байна. Би дүүгээсээ хамаагүй хөдөлгөөнтэй болох болохгүй юм санаачилдаг хүүхэд байж. Тэр олон бохьноос авч хивсэн доор нууж загнуулж байж билээ. Туяанаагийн аавыг их цөөхөн харсан санагддаг. Эрээн явдаг байхдаа тийм нэг ногоон элэвч (уймраа ногоон гэдэг байсан) өмссөн нүдний шилтэй ах Туяанааг хөтлөөд гудамжинд надтай таарч билээ. Анх түүнийхээ аавыг тэгж л харж байлаа. Ингээд бид цэцэрлэгээ төгслөө одооны хүүхдүүд шиг хонхны баяр хийх биш шууд төгсөөд л ирэх намар нь сургуульд сурдаг байсан даа...
No comments:
Post a Comment